رود جاری

پیوند: http://yhi.ir/called-mosque-in-yazd-iran.html

یــزد ؛ حســینـیّه‌ی ایــران

چشم انداز
هرگز ز آستان حسینی مپیچ سر
عزت در این مکان و گشایش در این در است…

یزد، از دیرباز، شهر روضه‌های پی در پی و عزاداری‌های طولانی است.

تا آنجا که تاریخ نشان می‌دهد حداقل از دوران صفویه و رونق آشکار تشیّع، این شهر، مأمن و ملجاء سادات بوده است. دینداری و ایمان راستین این مردم و اعتقادات صادقانه‌شان نسبت به ائمه هدی(علیهم صلوات الله)، زمینه‌های توسعه‌ی فرهنگ عاشورایی در این سرزمین را باعث شده است.

حتی در دوران حکومت جابرانه‌ی بنی‌العباس که سادات و فرزندان دودمان پیامبر از شهرهای خویش آواره شده و به ناچار راهی دیگر بلاد می‌شدند، یزد را پناهگاه و مکانی امن برای اسکان موقت یا دائم خود می‌یافتند. تاریخ این مرز و بوم گواهی می‌دهد که امام هشتم شیعیان حضرت رضا(ع) نیز در سفر طولانی خود از مدینه به خراسان، قریب به دو ماه را در شهر یزد ( در مسجد فُرط) اقامت داشتند و در این دوران، مردم مسلمان و امام‌دوست یزد، محبت‌های فراوان و ارادت‌های خاصی به آن حضرت و همراهانشان نشان می‌دادند.

جوش و خروش حسینی در دیگر شهرهای ایران، معمولا تنها به دهه اول محرم و روز اربعین شهادت آن حضرت اختصاص پیدا می‌کند و چه بسا در شهرهایی از کشور که فقط دو روز تاسوعا و عاشورا را به اقامه‌ی عزای سید و سالار شهیدان می‌پردازند اما در یزد، علاوه بر روضه‌‌های بسیار که در طول دو ماه محرم و صفر در جای جای شهر و کوچه به کوچه این سرزمین ولایی شکل می‌گیرد خیمه‌ی عزای حسینی در قالب روضه‌خوانی‌های هفتگی، ماه‌خوانی و مجالس سنواتی در طول سال نیز ادامه دارد. آنچنان که هیچ کوچه و محله‌ای نیست که در هیچ روزی از سال در آن، پرچم عزای حسینی برافراشته نباشد. ویژگی دیگر این شهر، این است که علیرغم اینکه محلات هر کدام حسینیه و تکیه‌های مخصوص به خود دارند - و چه بسا در یک محله‌ی کوچک، چندین حسینیه‌ی کوچک و بزرگ وقف بر پاره‌ی تن رسول خدا وجود دارد- با اینحال برگزاری مجالس روضه خوانی، تنها اختصاص به مساجد و تکایا و حسینیه‌ها نداشته، چرا که مردم در کمال افتخار، منازل خود را - چه کوچک و چه بزرگ- با آذین‌بندی‌های خاص و پارچه نوشته‌هایی از شعر محتشم و کتیبه‌های شعر عاشورایی می‌آرایند و خیمه‌ها و چادرها و عمودهایی برپا می‌کنند تا ذکر حسین در آن خانه موجب برکت برای اهل آن ‌باشد و این قصه‌ی شیرین هر سال ادامه دارد.
آئین‌ها و مراسم مربوط به عزاداری خامس آل عبا و بویژه سید و سالار شهیدان در یزد آنچنان عمیق و گسترده و متنوع است که می‌توان از آن فرهنگنامه‌هایی مجزا و دایره المعارف‌هایی موسع فراهم آورد تا دیگران بدانند اقامه‌ی عزای حسین با چه آدابی همراه است و چه ارزش و مقامی دارد‌ و چه ابزاری می‌طلبد.
یزد را حسینیه‌ی ایران نامیده‌اند، زیرا این شهر، شهر حسین است. 
یزد را حسینیه‌ی ایران دانسته‌اند، زیرا نام حسین در هر گوشه‌ای از شهر بر منابر و مأذنه‌ها طنین‌انداز است.
یزد را حسینیه‌ی ایران خوانده‌اند، زیرا مردم به روضه‌ها و مجالس حسینی‌اش دل بسته‌اند و به طعم چای روضه دلخوش‌اند و با حضورشان در محافل مذهبی با استماع تاریخ جانگداز کربلا، چراغ تاریخ ساز عاشورا را در دل و جان زنده نگاه می‌دارند. 
یزد را حسینیه‌ی ایران می‌دانند، که بی‌تردید خورشید، هیچ صبحی در این شهر، بی‌ذکر زیارت عاشورا بالا نمی‌آید و ماه، هیچ شبی را بی‌قرص نام حسین به خواب نمی‌رود و دل به فردا نمی‌سپارد .
اگر نبود شأن و مقام والای «مدفن الحسین» یعنی کربلای معلی که قبله‌ی عاشقان و عدالت جویان و آزاد‌مردان است و بر هر شهر و دیاری شرف و برتری دارد، یزد را نه تنها حسینیه‌ی ایران که حسینیه‌ی جهان می‌دانستیم که در حقیقت در هیچ جایی به این اندازه، ذکر و یاد حسین برقرار نیست.
نامگذاری یزد به حسینیه‌‌ی ایران بر سه اصل قدمت، کثرت و … استوار است.
قدمت؛ از آن رو که ارادت مردم یزد به آل‌الله بویژه حضرت اباعبدالله(ع) سده‌های طولانی است که برقرار است چنانچه هم‌اکنون در یزد، مجالس و روضه‌هایی است که عمرشان از 250 سال متجاوز است و سند و گواه آن موجود.
کثرت؛ از آن جهت که در هر کوی و برزن و در هر روز از سال، پرچم عزای حسینی برافراشته است. 
و در نهایت، تنوع در عین منحصر به فرد بودن آیین و مراسم است زیرا نخل برداری یزد با آن عظمت و شکوه در هیچ جای دنیا سابقه ندارد و سبک خاص نوحه‌خوانی و سینه‌زنی عزاداران یزدی شهره عام و خاص است.   1

البته دلیل دیگری نیز برای نامیدن یزد به حسینه ایران وجود دارد وآنچیزیست  من به عینه در یزد دیده ام  این است بازار یهای قدیمی یزد  قبل از شروع کسب صبح خود را باروضه امام حسین علیه السلام شروع میکنند وآنرا مایه کسب انرژی مثبت برای یک روز کسب حلال میدانند واز  روضه اهل بیت تبرک میجویند